พักนี้กลุ่มการเมืองในเฟซเริ่มคึกคัก ผลจากการโดนกักช่วงโควิด เข้าดูกลุ่มต่างๆ ก็สนุกดี บรรยากาศนึกถึงช่วงก่อนเป็นซึมเศร้ารอบแรก :P
เอาจริงๆ เมื่อก่อนตอนที่เริ่มสนใจการเมือง ผมก็คิดแบบชนชั้นกลาง และชนชั้นนำส่วนหนึ่ง ว่านเราไม่ควรมีสิทธิ์เท่าเทียมกันในการลงคะแนนเสียงเลือกตั้ง เพราะว่าเรามีความรู้ไม่เท่ากัน แต่จะเอาอะไรมาเป็นตัวกำหนด ว่าใครควรมีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงได้เท่าไหร่ ในตอนนั้นก็ยังคิดไม่ออก ผมมองไปถึงว่า การออกข้อสอบ เพื่อประเมินว่าใครมีสิทธิ์ลงคะแนนเท่าไหร่
จนกระทั่งเจอคอมเมนต์จากใครก็ไม่รู้ (ต้องเป็นเพื่อนในเฟสแหล่ะ แต่คือจำไม่ได้จริงๆ ว่าใคร เรียกว่าคนไม่รู้จักดีกว่า เพราะจำไม่ได้จริงๆ) ทำให้ผมต้องเปลี่ยนความคิดไปเลย
เพื่อนให้ความเห็นว่า เราควรมีคนละ 1 คะแนนเท่ากัน เพราะเราล้วนเห็นแต่ตัวเท่ากัน มี 1 ชีวิตเท่ากัน รักตัวเอง รักชาติเท่ากัน และที่สำคัญ เราไม่รู้หรอก ว่าเราหรือเขา ฉลาดกว่ากันแค่ไหน
ด้วยคอมเมนต์สั้นๆ ผมเห็นภาพชัดเจนเลยว่า คนเท่ากันคืออะไร มันไม่ใช่ฉลาดเท่ากัน เก่งเท่ากัน หรือมีค่าเท่ากัน แต่มันเป็นเพราะ เราล้วนรักตัวเองเท่ากัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น