นาฬิกาข้อมือ เป็นเรื่องสั้นที่คุยกับเพื่อนในวงข้าวเมื่อวันก่อน
เป็นประเด็นที่ผมสงสัยมากๆ ว่า ทำไมนาฬิกาข้อมือมันถึงมีตั้งแต่หลักสิบ ไปจนถึงหลักแสนหลักล้าน แล้วนาฬิกาข้อมือที่ใช้ดูเวลาอย่างเดียว ทำไมมันถึงแพงกว่าพวก Smartwatch ที่มีฟีเจอร์เยอะแยะได้
คำตอบที่ได้จากเพื่อน (จริงๆ ก็เคยมีคนบอกอยู่นานแล้ว) ว่า นาฬิกาข้อมือมันไม่ใช่อุปกรณ์บอกเวลา แต่มันคือเครื่องประดับ มันเป็นแฟชั่น มันเป็นของที่ไว้บ่งบอกสไตล์ของเรา ซึ่งอันนี้เริ่มเข้าใจ เพราะเกิดมาเพิ่งเคยเจอคนที่ใส่นาฬิกาแล้วไม่ได้ตั้งเวลา คือ ใส่แค่เพื่อให้มันเข้ากับชุดในวันนั้นๆ
สำหรับผมแล้ว ตอนนี้ไม่ได้คาดอะไรเลย เรือนสุดท้ายคือ Lenovo watch X plus ซึ่งเป็นนาฬิกาที่ฟีเจอร์และราคาถูกใจมากๆ แต่ดีไซน์ไม่โดน (นั่นไง ก็ใส่เป็นแฟชั่นเหมือนกันแหล่ะว๊าาา ไม่สิ เราเลือกฟีเจอร์ กับราคาก่อนไง ความสวยมันเอาไว้ทีหลัง) ก็ใส่จนมันพัง (คือ ทำหล่นะจนมันเพี้ยน) แล้วก็ไม่ได้ใส่นาฬิกาอีกเลย เพราะก็ไม่ได้ต้องการฟีเจอร์อะไรแล้ว เวลาก็ดูในมือถือเอา ส่วนฟีเจอร์ด้านการแจ้งเตือนก็ ไม่มีอะไรเตือนเลย จะดูอะไรก็กดมือถือเป็นระยะๆ เอาเอง
สุดท้ายแล้วก็คือ ผมเป็นคนไม่ได้มีเซนส์ในเรื่องของการแต่งตัว แฟชั่น หรือสไตล์อะไรเลย จริงๆ แล้ว รู้สึกด้วยซ้ำ ว่า ถ้าเรามีคุณค่าอยู่แล้ว เราไม่จำเป้นต้องหาของที่มีค่าเพื่อมาเสริมค่าให้ตัวเอง คนที่จะต้องหาอะไรมาใส่เพื่อเสริมค่าให้ตัวเอง มันแปลว่าเขารู้สึกว่าตัวเขาไม่มีค่าหรือเปล่า ?
ส่วนนาฬิกาข้อมือก็ยังอยากได้อยู่นะ แต่เรือนที่อยากได้ยังไม่อยากควักกระเป๋าซื้อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น