ด้วยความที่มีพ่อเป็นทหาร มีแม่เป็นครู ในสมัยเด็กๆ เวลาติดตามแม่ไปทำงานด้วย คำที่จะได้ยินบ่อยมากๆ ในกลุ่มเพื่อนๆ คนทำงานของแม่คือ "ความชั่วไม่มี ความดีไม่ปรากฎ หนึ่งขั้นครึ่ง" ผมค่อนข้างฝังใจ และรู้สึกแย่กับวิธีคิดลักษณะนี้ นี่คงเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมไม่อยากทำงานราชการเท่าไหร่ และมองนักธุรกิจเป็นไอดอลเสียมากกว่า (กล้า ฝัน กล้าลุย กล้าทำ ทำมากได้มาก ไม่ทำไม่ได้ แฟร์ๆ)
โตขึ้น ทำงานมากขึ้น ความเป็นราชการเริ่มหล่อหลอมผม ให้เกิดวามคิดแบบราชการที่ผมเคยรังเกียจในสมัยเด็กขึ้นมา "ทำมาก ผิดมาก โดนด่ามาก ทำน้อย ผิดน้อย โดนด่าน้อย ไม่ทำ ไม่ผิด ไม่โดนด่า" การที่ผมมีความคิดแบบนี้ มันแปลว่าผมแย่ละ แต่เพราะอะไรที่ทำให้ผม ที่ต่อต้านความคิดลักษณะนี้ กลับมามีความคิดแบบนี้เสียเอง
เชื่อเถอะ ว่าการที่ผมมีความคิดแบบนี้ หรือเอาสิ่งที่คิดมาบันทึกในพื้นที่ส่วนตัว อันนี้ก็ผิดอีกเหมือนกัน ซึ่ง มันแย่ซ้อนแย่เลยล่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น