เป็นช่วงที่ลูกเข้าสู่วัยรุ่นอย่างเต็มตัว ได้พบเจอผู้ปกครองที่มีลูกในวัยเดียวกัน พบว่าผู้ปกครองมีปัญหาแบเดียวกัน คือ ไม่เข้าใจวัยรุ่น ไม่เข้าใจว่า ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมต้องเป็นแบบนั้น ทำไมแม่ถามนิดหน่อยก็หาว่าบ่น พ่อทำนู่นนี่ก็ไม่ถูกใจ
สิ่งที่ผมเห็นคือ เห็นภาพของตัวเอง ของเพื่อน ในช่วงที่เป็นวัยรุ่น ซึ่งมันถอดแบบกันมาเป๊ะๆ เลย ที่ไม่เข้าใจคือ ผู้ปกครองที่เคยเป็นวัยรุ่นมาก่อน ทำไมถึงไม่เข้าใจ ทั้งที่ตัวเองก็เคยเป็นแบบนั้นๆ มาเช่นเดียวกัน
หลายสิ่งที่พบ มันมีคำตอบอันเดียวกัน คือ เราไม่มองคนอื่นในมุมของอื่น เรามองทุกสิ่งอย่างแต่ในมุมของตัวเอง ตอนเราเป็นวัยรุ่น เราก็มองโลกในแบบวันรุ่น พอเป็นผู้ปกครอง ก็มองโลกในแบบผู้ปกครอง ทั้งที่เราก็เคยผ่านมุมมองในแบบเดียวกันมาก่อน ทำไมเราถึงไม่รู้ว่าควรจะมีปฏิสัมพันธ์กับวัยรุ่นยังไง
มนุษย์ช่างใจแคบนัก ผมเห็นผู้ปกครองทั้งหลาย เรียกร้องให้ลูกเข้าใจตัวเขา แต่ไม่เคยคิดจะทำความเข้าใจในตัวเขา มันจะเป็นไปได้ยังไงที่จะให้วัยรุ่นที่ไม่เคยเป็นพ่อแม่มาก่อนเข้าใจพ่อแม่ได้ ในขณะที่พ่อแม่เคยเป็นวัยรุ่นมาก่อนแท้ๆ ไม่คิดจะเข้าใจวัยรุ่น
ทำไมเราช่างลืมง่ายนัก ผู้ปกครองในรุ่นผม ก็ผ่านการเป็นวัยรุ่นมา 20-25 ปี แค่นั้นแหล่ะ มันไม่นานเลย ถ้าเพียงแค่เราจะนึกถึง และทำความเข้าใจ เราก็ไม่ต้องทะเลาะกับลูกแล้ว
นึกดูสิ เราจังจำวัยเด็กที่นั่งดูคินิขุแมน นั่งทนดูเจ้าขุนทอง เพราะไม่มีอะไรให้ดูได้เลย แล้วทำไมเราไม่คิดจะนึกถึงช่วงเวลาที่เป็นวัยรุ่นเพื่อลูกของเราบ้าง
