ไม่ได้มารณรงค์ให้บริจาคถุงเท้าครับ แต่มาชวนให้สงสัยว่า ทำไมเราต้องทำให้เขาน่าสงสาร ? นั่นน่ะสิ สงสัยกันไหม
- ขั้นแรก เราก็ดูก่อนว่าเรามีอะไร
- เสร็จแล้วเราก็บอกว่า พวกคุณไม่มีของเหล่านี้
- บอกว่าเขาต้องมีถึงจะถูก
- เมื่อเขาไม่มี เขาจึงน่าสงสาร
- เมื่อเราสงสารเขา แปลว่าเราเหนือกว่าเขา
มันเป็นวิธีง่ายๆ ที่จะทำให้คนกลุ่มหนึ่งเหนือกว่าคนอีกกลุ่มหนึ่ง ในความเป็นจริงแล้ว อาจไม่ได้เกิดขึ้นด้วยความตั้งใจ แต่มันเกิดขึ้นแล้ว
ตามภาพตัวอย่าง เรามาลองคิดให้มันใกล้กับภาพให้มากขึ้น
- เรามีถุงเท้า
- เขาไม่มีถุงเท้า
- ต้องมีถึงจะถูก (สังคมบอก และกระทรวงศึกษาบังคับ)
- เมื่อเขาไม่มี เขาจึงน่าสงสาร (ทุกคนยัดเยียดความด้อยโอกาสให้เขา)
- เมื่อเราสงสารเขา แปลว่าเราเหนือกว่าเขา (เราเป็นผู้เหนือกว่าผู้ไม่มีถุงเท้า เขาจน)
วิธีแก้โดยทั่วไปก็พยายามยกระดับ เสริมสร้างการศึกษา เอาคอมพิวเตอร์เก่าๆ ไปยัดเยียดให้ ซึ่งวิธีแก้ปัญหาแบบนี้จะทำให้เขาถูกมอง และเขาเองก็จะรู้สึกว่าเป็นชนชั้นล่างไปตลอดชีวิต ถ้าจะยกระดับได้ ต้องมี iPhone แต่งตัวดีๆ ทำตัวให้เหมือนคนกรุง ดังนั้นวิธีแก้ปัญหาที่คนชั้นล่างส่วนใหญ่เลือกจึงหนีไม่พ้น "ผัวฝรั่ง" เพราะมันแก้ปัญหาได้แน่นอน และรวดเร็วกว่า แม้จะต้องเสี่ยงแต่ก็คุ้ม
ถ้าผมเป็นนายก
- ในกรณีของการศึกษา ให้นักเรียนเลิกแต่งเครื่องแบบ ใส่ชุดพื้นบ้าน หรือชุดที่เขามี ไม่ให้เขารู้สีกว่าด้อยโอกาส เพราะชุดนักเรียนของเขาเป็นแบบนั้นเอง
- ปรับปรุงหลักสูตรการศึกษา เรียนในสิ่งที่พ่อแม่เขาเชี่ยวชาญ วิชาปลูกข้าว วิชาคำนวนความชื้นข้าว วิชาส่งออกข้าวโดยตรงไม่ผ่านคนกลาง เพื่อให้เขารู้สึกว่า สิ่งที่เขาศึกษาเป็นวิชาเฉพาะ เป็นสิ่งที่ชนชั้นกลางในภูมิภาคของเขาปฏิบัติกัน เขาเป็นผู้เหนือกว่า เพราะคนในเมืองเป็นผู้ด้อยโอกาส ไม่มีเครื่องมือให้เรียนวิชาปลูกข้าว
เลิกกดขี่กันด้วยความสงสารเสียที พวกเขายืนด้วยลำแข้งตัวเองได้ แต่พวกเรานี่แหล่ะ ที่คอยยัดเยียดความคิดให้พวกเขาว่า เขานั้นเป็นผู้ด้อยโอกาส
