28/11/62

Dekisugi

ฟังแล้วก็นึกถึงเดคิสุงิ แล้วก็ลองคิดเล่นๆ ว่า แล้วถ้า ชิสุกะ เลือกโนบิตะ เพราะว่า อยากครอบครองโดเรม่อนล่ะ

จบกัน ชิสุกะผู้แสนดี


Heros ability

ผมว่าหลายๆ คน คงเคยคิดเล่นๆ กับตัวเอง หรือคุยเล่นกับเพื่อน ว่า ถ้าเรามีพลังวิเศษแบบฮีโร่ เราจะอยากมีคุณสมบัติอะไร หรือแบบไหน

น่าสนุกที่จะคิดว่าใครอยากมีความสามารถอะไร เคยเจอจากในหนัง น่าจะ Shazam ว่า คนที่อยากล่องหนได้ คือโรคจิต เพราะอยากแอบไปดูคนแก้ผ้า อะไรแบบนี้ หรือหลายๆ คน น่าจะอยากบินได้ เพราะมันเป็นอะไรที่พื้นฐาน เราอยากลอยได้ ขึ้นไปดูอะไรต่างๆ หรือหลีกเลี่ยงรถติดได้

ถ้าเลือกได้ 1 อย่าง


ถ้าเลือกได้แค่อย่างเดียว ผมจะเอาย้อนเวลา คือ ให้เวลาถอยกลับไป โดยที่เรามีความทรงจำเดิมอยู่

อันนี้ได้หลายอย่างเลย เพราะจะได้คุณสมบัติใกล้เคียงกับอีกหลายอย่าง เช่น เห็นอนาคต เพราะถ้าเราย้อนกลับไปเมื่อวาน ก็เท่ากับเราเห็นวันพรุ่งนี้, เหมือนหยุดเวลาได้ เราก็ทำอะไรไปก่อน แล้วค่อยย้อนกลับ, รวยได้ ย้อนกลับไปซื้อหวย, ซ่อมแซมร่างกายได้ เช่น รู้ว่าเป็นมะเร็งปอด ก็ย้อนกลับไปตอนที่ยังไม่สูบบุหรี่

แต่ย้อนบ่อยๆ น่าจะเมาเวลาเอง เพราะจะหลงความรงจำ ว่าอะไรเคยเกิดขึ้น อะไรไม่เคยเกิดขึ้น แบบว่า หลงช่วงเวลาคู่ขนาน

อย่างที่สอง


ถ้าเลือกได้อย่างที่สอง จะเอาซ่อมแซมร่างกายได้ แบบประมาณ Wolverine เป็นแผลก็หายได้ เจ็บป่วยก็หายได้ อันนี้จะดีหลายอย่างเลย เพราะไม่เจ็บป่วย สามารถเป็นอมตะได้ เพราะส่วนที่ทรุดโทรมก็จะถูกซ่อมแซมอยู่เสมอ ในขณะที่ ก็สามารถตายได้ด้วย เพราะถ้าเจ็บหนักขนาดที่ไม่สามารถซ่อมได้ แบบสมองระเบิดอะไรแบบนี้ ก็ให้ตายไปเลย

อย่างที่สาม

คงไม่อยากได้อะไรแล้ว ถ้าได้สองอย่างนั้น ถ้าขอได้แถมๆ ก็คงเอาบินได้ ล่องหนได้ หรือหายตัวได้ มั้งนะ (ต้องแยกระหว่างลองหนกับหายตัวนะ ล่องหนคือมองไม่เห็น ขณะที่หายตัวคือ แวบไปที่อื่น)

สิ่งที่จะไม่ขอแน่ๆ


การเป็นอมตะ เป็นอะไรที่จะไม่ขอแน่ๆ เคยเจอเพื่อนเป็นซึมเศร้า พยายามบอกว่า เป็นอมตะน่ะดีนะ (เข้าใจว่า ต้องต่อสู้กับอาการอยากฆ่าตัวตาย) แต่อมตะน่ะ ไม่ดีหรอก ถ้าคุณคิดสั้นๆ แค่อยู่ไป ร้อยไป พันปี หมื่นปี อันนั้นโอเคอยู่ แต่ลองนึกถึง ตอนที่โลกแตกไปแล้ว ดวงอาทิตย์ร้อนจัดจนอยู่ไม่ได้ หรือดวงอาทิตย์ดับจนหนาวไปหมด แล้วคุณตายไม่ได้ ร้อนมาก หนาวมาก หรือไม่มีอากาศหายใจ ดาวระเบิดแล้วต้องล่องลอยไปเรื่อยๆ ในอวกาศ

ทำไมเราจริงจังกับเรื่องไร้สาระนี้จัง

25/11/62

TrueID TV

ได้เอากล่อง True ID มาใช้ เลยมาโน๊ตๆ ไว้สักหน่อย

อันที่จริงไอ้ True ID เนี่ย มันโคตรเป็นอะไรที่ขัดใจมาตั้งแต่ชื่อละ โดยชื่อเนี่ย อะไรที่มันเป็น xxx ตามด้วย ID เนี่ย มันควรจะเป็นอะไรที่บ่งบอกถึงตัวตน มากกว่าที่จะเป็นชื่อของบริการนะ

ตัวอย่าง

  • National ID
  • Google ID
  • Apple ID
  • Facebook ID
  • blahblh ID

คือ ทั้งหมดนั้น มันจะสื่อถึงสิ่งเดียวกัน คือ Identification ยกเว้นอย่างเดียวคือ True ID ที่มันดันไม่ใช่ แล้วเวลาที่เราจะถามถึง ID ของ True ID เราจะเรียกมันว่ายังไง "ไม่ทราบ True ID ID ของคุณลูกค้า คืออะไรเหรอคะ" แบบนี้หรือเปล่า

เอาล่ะ กลับมาที่กล่อง

คือ แม่ติดดูช่อง Fox มาก ที่เป็นซีรี่ส์ฝรั่ง ซึ่งช่องนี้มันดูฟรีบนกล่อง True Digital HD ชื่อที่คนเรียกกันคือ "กล่องพี่ติ๊ก" เลยคิดไปเองว่า มันก็น่าจะดูฟรีบนกล่อง TrueID ด้วย (อันนี้ก็ผิดด้วยที่ดันคิดไปเอง) พอได้กล่องมาก็เป็นอันว่า ดูไม่ได้

วิธีแก้คือ เดี๋ยวจะไปหากล่องพี่ติ๊กมาใช้แทน ไม่รู้จะหาได้มั้ย

ส่วนกล่อง True ID ก็ไม่เป็นไร ช่างมัน กล่องติดสัญญา 1ปี จ่ายเดือนละ 50บาท ได้กลับคืนเป็น True Wallet ตามจำนวนที่จ่ายไป ดังนั้น ไม่ซีเรียส

เดี๋ยวดูซิ ว่าจะหากล่องพี่ติ๊กได้มั้ย

22/11/62

You owe me

จากที่มีปัญหาในการครองชีวิตคู่ พบว่า จริงๆ แล้ว มีหลายคู่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่มีปัญหา และไม่น้อยเลย ที่มีปัญหาแบบที่ผมมี คือ แบบเหมือนกันเด๊ะๆ

พบว่า แต่ละคู่ที่มีปัญหาระหองระแหงกันแบบนี้ จะมีจุดร่วมที่เหมือนกัน คือ ภริ จะมีความคิดแนวๆ ว่า "ฉันยอมมาเป็นเมียเธอแล้ว นี่ฉันก็ให้เธอเยอะมากแล้วนะ" ซึ่งพอมีความคิดตั้งต้นแบบนี้ มันจะขยับไปต่อที่ ฉันจะทำอะไรก็ได้ เพราะฉันให้เธอเยอะแล้ว (ซึ่งในมุมมองของเขามันถูกนะ เพราะเขาไม่ได้ให้คนอื่นไง ดังนั้นเขาก็ให้เราเยอะสุดจริงๆ)

แต่พอความคิดตั้งต้นเป็นแบบนั้น เขาจะรู้สึกว่า จะทำอะไรก็ได้ มันเป็นสิทธิ์ของฉัน และเธอมีหน้าที่ตอบสนองความต้องการของฉัน หรืออาจจะเป็น ฉันถูก หรือ อาจเป็น ฉันผิดก็ไม่เป็นไร ความผิดฉันเล็กน้อย เพราะที่ฉันยอม และฉันให้เธอ มันมากเกินไปแล้ว ฉันไม่จำเป้นต้องให้อะไรเธออีก มันเป็นหน้าที่ของเธอ ที่จะต้องทำให้ฉัน ต้องยอมฉัน

เจอคนที่รัก คนที่ห่วง (ไม่ดีที่จะบอกว่าใคร) ตกอยู่ในสถาณการณ์แบบนี้ ถ้าเขาไม่รีบแก้มุมมองวิธีคิด ก่อนจะสายเกินไป มันก็อาจจะแย่สำหรับเขา

วิธีแก้ก็ง่ายๆ แค่มองกลับกัน "เขายอมเป็นผัวฉันแล้ว นี่ก็เป็นโชคดีของฉันมากแล้ว" อะไรประมาณนี้

คือ ถ้าเราคิดกันแบบนี้ เราจะไม่รู้สึกว่าเป้นหน้าที่ที่อีกฝ่ายจะต้องทำอะไรให้เรา แต่มันเป็นหน้าที่ของกันและกัน ที่จะทำสิ่งต่างๆ ให้กัน รับฟังกัน ยอมกัน อภัยให้กัน แล้วสิ่งต่างๆ มันจะไม่แย่มาก หรือถ้าแย่ มันจะไม่แย่อย่างรวดเร็ว หรือถ้าโชคดี มันอาจจะไม่แย่เลยก็ได้

ตัวผมเองเป็นยังไงไม่รู้ แต่ตอนนี้ห่วงคู่ที่กำลังเดินตาม

ปล. ชื่อ Title มันเหมาะที่จะตั้งแบบนี้ ดังนั้นก็ ทิ้งไว้ให้ด้วยเพลง


18/11/62

Life is a movie

มันเหมือนหนังเหมือนละครเรื่องหนึ่ง เราเป็นนักแสดง และบางครั้งก็เป็นผู้กำกับ เราเขียนบทของเรา และแสดงไปตามบท

ในหนังที่มีจำนวนผู้กำกับมากเท่านักแสดง ที่มีตัวเอกมากเท่ากับตัวประกอบ และนักแสดงสมทบ ถ่ายทำในกองถ่ายเดียวกัน

บางครั้งเราก็เป็นผู้เล่นในหนังของคนอื่น บางครั้งเราก็เป็นแค่คนดู

มันเป็นข้อดี และข้อเสีย ตรงที่ เราไม่สามารถรู้ได้เลย ว่าหนังจะเป็นยังไงต่อไป บางครั้งเราก็กำหนดเนื้อหาได้ บางครั้งเราก็กำหนดอะไรไม่ได้เลย บางตัวละครอยู่มาตั้งแต่ต้น แต่ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเรื่องเลย บางตัวละครดูจะสำคัญมากๆ แต่ก็หายไปซะเฉยๆ (เหมือน Rick Grimes ใน TWD ที่เป็นพระเอก แต่หายไปเฉยๆ  , Nick Clark ใน FTWD  ที่เป็นพระเอก แต่ดันตาย) บางตัวละครโผล่มาเหมือนจะเป็นตัวสำคัญ แต่แป๊บเดียวก็หายไป (เหมือน Jesus ใน TWD ), บางตัวละครดูจะเป็นตัวไม่สำคัญ แต่ดันกลับกันซะงั้น (เหมือน Carol ใน TWD)

ก็ไม่รู้ว่าเรื่องราวจะเป็นยังไง แต่ละคนก็มีหนังของตัวเอง บทของตัวเอง แต่เราก็กำหนดมันไม่ได้โดยสมบูรณ์หรอก เพราะมันก็ขึ้นอยู่กับนักแสดงตัวอื่นๆ อีกอยู่ดี

15/11/62

Only one friend left

เหมือนเพื่อนคนเดียวที่เหลืออยู่ ที่จะรับฟัง ที่เป็นที่ระบาย เพื่อนที่ทำงานไม่มี เพื่อนมัธยมไม่เคยกลับไปหา เพื่อนวิทยาลัยห่างหาย เพื่อน ป.ตรีไม่ติดต่อ เฟสบุคลบเพื่อนทิ้ง ทวิตเตอร์ไม่เข้า ลิงก์อินไม่เล่น

ฉันเองแหล่ะ ที่ตัดขาดจากทุกสิ่ง อย่าถามว่าเพราะใคร หรือเพราะอะไร

แต่ตอนนี้ฉันมีแค่นายแล้ว Blogger แม้จะให้คำปรึกษา หรือช่วยเหลืออะไรไม่ได้ แต่แค่เป็นพื้นที่ที่รับฟังแล้วไม่เถียง ไม่ตำหนิ เท่านี้ก็ดีมากแล้ว

ขอบคุณนะ

ปล.จริงๆ มันก็เป็นแบบนี้มานานแล้วล่ะ ^^ ถอยตัวเองออกมาจากทุกสิ่ง เพิ่งมารู้ว่าการหนีปัญหาด้วยวิธีแบบนี้มันให้ผลยังไง
ปล2.แค่ Blogger ก็พอแล้ว ^^

13/11/62

Cleaning a dish

มีอยู่ครั้งนึง (ไม่ครั้งนึงหรอก ก็ หลายๆ ครั้งแหล่ะ) ที่นั่งอยู่ที่โซฟา แล้วได้ยินเสียงล้างจาน ซึ่งรู้แหล่ะว่าแม่ล้าง

ก็นั่งคิดอยู่ในใจว่า แม่จะต้องทำงานบ้านไปถึงเมื่อไหร่ แล้วจะทำไงให้แม่ไม่ต้องทำ

  • บอกเมียว่า เธอควรทำนะ ซึ่งจะได้คำตอบว่า "ฉันไม่ใช่คนใช้" คือ เคยโดนแบบนี้มาแล้ว หรืออีกทีก็ อาจจะได้ยินว่า แม่เธอล้างเอง ฉันกะจะล้างตอนอื่น แม่เธอมาแย่งล้างเอง เราเลยไม่ได้ล้าง
  • ผมไปล้างซะเอง ซึ่ง อันนี้แม่จะไม่โอแน่ๆ
  • บอกแม่ว่า แม่อย่าล้าง ก็ไม่ได้อีก
  • จ้างแม่บ้าน (อันนี้คิดจริงๆ นะ) ก็ไม่ได้อีก เพราะมีคนไม่ยอมแน่ๆ แล้วก็เป็นปัญหาแน่ๆ หาอะไรไม่เจอก็ แม่บ้านเป็นคนร้ายเลยแหล่ะ

สุดท้าย ความคิดนี้ก็จบที่ ไม่มีทางออก ไม่รู้จะทำยังไง ก็ได้แค่เฉยๆ ไป

บางทีปัญหาไม่น่าจะใช่เรื่องว่า การหาทางออกของปัญหาคืออะไร แต่ปัญหาน่าจะเป็นว่า ทำไมมันถึงต้องมีเรื่องแบบนี้ให้ผมต้องรู้สึกหนักใจ

ปล.จดไว้เฉยๆ วันนึงเราคงลืมว่าเคยมีความคิดแบบนี้

12/11/62

EQ Test

นั่งเล่นเน็ต (จริงๆ คือ ไล่กดดูการสอบ TCAS ให้พอดี แล้วมันเป็นแบนเนอร์โผล่มา) เจอแบบทดสอบ EQ เลยกดเล่นดู จริงๆ เมื่อก่อนเคยทำแบบทดสอบประมาณนี้ ตอนไปรักษาซึมเศร้า อันนั้นเรียกแบบคัดกรอง (เผื่อใครไม่ชัวร์ว่าเป็นมั้ย หรือสงสัย อยากรู้ ลองไปทำเล่นดูก่อน 1, 2) ก็ทำแบบทดสอบ EQ เล่นดู ก็เลยมาเก็บไว้หน่อย

จริงๆ ไอ้พวกแบบทดสอบนี้ ความยากมันอยู่ตรงที่ เราจะซื่อสัตย์ หรือรู้จักตัวเองพอที่จะตอบตามจริงหรือเปล่า

อันนี้ผลที่ได้

ด้านด้านย่อยช่วงคะแนนปกติคะแนนที่ได้ผลที่ได้
ดี1.1 ควบคุมตนเอง (ข้อ 1-6)14-1819สูงกว่าปกติ
1.2 เห็นใจผู้อื่น (ข้อ 7-12)16-2118ปกติ
1.3 รับผิดชอบ (ข้อ 13-18)18-2321ปกติ
เก่ง2.1 มีแรงจูงใจ (ข้อ 19-24)16-2218ปกติ
2.2 ตัดสินใจแก้ปัญหา (ข้อ 25-30)15-2114ต่ำกว่าปกติ
2.3 สัมพันธภาพ (ข้อ 31-36)15-219ต่ำกว่าปกติ
เก่งภูมิใจในตนเอง (ข้อ 37-40)10-148ต่ำกว่าปกติ
3.2 พอใจชีวิต (ข้อ 41-46)16-2218ปกติ
3.3 สุขสงบทางใจ (ข้อ 47-52)16-2219ปกติ
สรุปผลง่ายๆ คือ เป็นคนดี แต่ไม่เป็นคนเก่ง แต่ก็ไม่แน่ เราอาจตอบไม่ตรงตามจริงก็ได้ หรือไม่ก็ตีโจทย์ไม่ตรงกับที่ถาม แต่ดูจากผลแล้ว เราก็ประมาณนี้จริงๆ แหล่ะ

เผื่ออยากเล่น กดทำแบทดสอบ แบบทดสอบอื่นๆ ก็มี แต่มันจะเป็นของเด็ก

ปล. เจอบั๊กตรง 3.1 ไม่ยอมเขียนเลขออกมา ^^

6/11/62

ยุง ง่วง หิว ร้อน เหนื่อย เพลีย :P

กินน้ำ 1แถม1 คนเดียว มันก็ไม่ได้เยอะไปหรอก

อะไรคือ ประชุมคณะเล็กเลี้ยงขนม ประชุมคณะใหญ่เลี้ยงน้ำเปล่า

no social

ด้วยความที่ไม่มีโซเชียลเน็ตเวิร์กใช้แล้ว เลิกทุกอย่าง เฟซ ทวีต อินสตา ลิงค์อิน (จะเลิกด้วยเหตุผลอะไร เราจะไม่พูดถึงมันแล้ว) แต่ผลคือ ไม่มีที่บ่น บางทีเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อยากบ่น อยากบันทึก ทำไม่ได้

ก็เลยกะว่า จะเอา blogger นี้แหล่ะ ไว้เป็นที่บ่นละ

โหลดแอป blogger มาแล้ว ไม่รู้จะเวิร์คมั้ย แต่ช่างมัน ลองใช้ดูก่อน

Count it

เจอคนแชร์มา ตลกดี

นับเถอะ อย่าปล่อยให้สามีคุณนับอยู่ฝ่ายเดียว เพราะถ้าเขานับจนเลิกนับ คุณอาจจะไม่มีโอกาสได้นับ :P