ก็ ตามนี้เลย ใส่เลขไว้ แต่ไม่ได้เกี่ยวกับลำดับอะไรหรอกนะ แค่จะได้นับว่าลิสต์ออกมาเท่าไหร่ จริงๆ มันก้มีอีกแหล่ะ แต่คิดว่าก็คงวนๆ อยู่ในรายการเหล่านี้อยู่ดี จริงๆ ไล่ๆ ไป ก็น่าจะ loop อยู่หลายรอบละ
- ไม่อยากให้ครอบครัวพัง
- สงสารเด็กๆ
- อยากให้เมียมีคนอื่นแล้วจากไปเอง
- หรือเรายังรักเมียอยู่
- ไม่อยากเสียน้องเขาไป
- น้องเขาดีมากๆ
- มันไม่เหมือนที่คนอื่นเขาแนะนำนะ เพราะคนที่แนะนำโดยไม่รู้จักน้อง และไม่รู้จักเมียจะแนะนำอย่างนึง
- แต่คนที่รักจักเมียของเรา ก็จะแนะนำอีกอย่างนึง
- ไม่อยากเหนื่่อยแล้ว
- ถ้าเลือกน้อง ต้องมาเริ่มกันใหม่
- แต่เราก็ต่อยอดจากของที่ทำอยู่แล้วได้นี่ มันก็เหนื่อยไปไม่นานกว่าเดิมหรอก
- พอเพียงไม่ยอมตอบแชทอีกแล้ว
- แต่พอกลับไปอยู่บ้าน ก็ดูจะไม่ไดีมีอะไรพิเศษ ออกมาอยู่ข้างนอกก็ได้นี่
- อยู่บ้านที่บ้าน แล้วคบกับน้องต่อไป เมียก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่
- แต่เวลาอยู่บ้าน น้องจะเศร้าๆ ไม่อยากให้ความรู้สึกของน้องเปลี่ยนไป อยากให้เขารู้สึกดีกับเราไปแบบนี้
- น้องจะน่ารักแบบนี้ไปตลอดมั้ย
- แต่น้องเขาดีกว่าผู้หญิงอื่นๆ เยอะเลยนะ
- ไม่อยากที่จะเสียดายโอกาสนี้ไป
- ห่วงความรู้สึกพอเพียงมากๆ
- แต่อีก 10 ปี พอเพียงก็โตไม่ต้องดูแลแล้ว
- ถึงตอนที่พอเพียงโตแล้ว เราจะอยู่กับเมียแค่สองคนได้ยังไง
- ชีวิตที่เหลือจะต้องอยู่ไปแบบเดิมเหรอ
- กับเมียที่คิดร้าย มองโลกแง่ร้าย อยู่ด้วยแล้วไม่สบายใจ
- จะให้ชีวิตที่เหลือเป็นแบบนั้นเหรอ ในเมื่อโอกาสมาแล้ว
- ไม่อยากเสียโอกาสนี้ไป
- แล้วต่อไปถ้าน้องไม่ดีล่ะ เพราะยังไงก็คือผู้หญิงคนหนึ่ง
- หรือจะเลิกกับน้อง
- ก็พยายามแล้วไง มันไม่ได้
- งั้นต้องลาออกไปอยู่บ้านเลย เพราะอยู่ที่ทำงานมันว้าวุ่น ทนไม่ได้
- แล้วอยู่บ้านจะรอดเหรอ เกิดไม่รอดอีก น้องก็ตัดไม่ขาด งานก็ไม่มีทำ
- ที่ต้องออกมาอยู่กับน้อง ก็เพราะห่วงความรู้สึกเขา
- หรือเราจะแคร์น้องเยอะไป
- สงสารเมีย
- แต่ไม่น่าจะดีถ้าจะอยู่กับเมียไปจนแก่
- ก็เห็นแล้วว่าเมียไม่โอ
- อยากอยู่กับลูก อยากให้เมียไม่อยู่ด้วย
- ถ้าเมียมีผู้ชายคนใหม่ เขาจะเลี้ยงดูอย่างดีมั้ย เกิดไปไม่รอดกลับมาวุ่นวายจะเอาตังค์จะเอาสมบัติอีกทำไง
- ยิ่งมีลูกด้วยกันอีก เดี๋ยวก็เอามาเป็นข้ออ้าง
- ไอ้เรื่องที่เกิดก็จากเราแท้ๆ
- แม่น่าจะได้พักแล้ว แต่ต้องมาปวดหัวอะไรพวกนี้อีก
- แต่ตอนที่อยู่กับเมีย ก็ใช่ว่าแม่จะมีความสุข
- อยากไปเที่ยวกันแบบครอบครัวอีก
- อยากให้เมียมีคนอื่นไปเลย เราจะได้อยู่กับลูกที่บ้าน น้องจะได้ไม่ต้องหึงต้องหวง ไม่ต้องเสียความรู้สึก
- นี่เราจะแคร์น้องมากไปนะ
- มันวุ่นวายใจ มันโหวงๆ หัวใจ
- อยู่บ้านน้องก็เศร้า เราก็ห่วงน้อง
- ไม่อยู่บ้าน พอเพียงก็เศร้า เราก็ห่วงพอเพียง
- นี่เรื่องมันผ่านมายังไม่เดือนเลยนี่หว่า นับจากที่ความแตก
- แต่เรามีลูกไม่ได้แล้วนะ มันจะเป็นการปิดอนาคตน้องเขาไปเลย
- ถ้าต่อไปน้องเกิดอยากมีลูกขึ้นมาล่ะ
- เรื่องนี้มันจะเป็นปมของเราไปตลอดเลยนะ
- หรือเราจะอยู่กับน้องไปได้ยาวนาน โดยไม่ต้องมีลูก
- ตั้งหลายคู่เขาก็อยู่แบบไม่มีลูกนะ ดีด้วยซ้ำ
- จริงๆ ไม่มีลูกกับน้องเขาแหล่ะดีแล้ว เพราะเราก็มีลูกอยู่แล้ว มีเพิ่มก็ลำบากเปล่าๆ
- แต่อยากมีนะ
- ทำไมตอนนั้นตัดสินใจให้หมอผ่าง่ายจังวะ
- ตั้งตัวไม่ทันนั่นแหล่ะ มันรวดเร็วไปหมด
- เศร้ามากๆ แย่มากๆ
- แต่ก็แฟร์กับเมียอยู่นะ เพราะเมียก็มีไม่ได้แล้ว
- แต่มันไม่แฟร์กับน้องสิ เขายังเด็ก แล้วเขาก็อยากมีมากๆ ด้วย
- หรือควรไล่น้องเขาไปตอนนี้เลยดี
- ก็เคยพยายามแล้วไง มันตัดไม่ขาดจริงๆ
- ไม่อยากพลาดคนนี้ไปด้วย ดูแล้วโอเคมากๆ จริงๆ
- ทางบ้านเขาก็ดูโอเคกว่า
- แต่นี่เราอายุห่างกันมากเลยนะ
- น้องจะไปเทเราตอนไหนมั้ย
- หรือเราจะเทน้องก่อน
- เดี๋ยวพอไปมีคนอื่นอีก ก็วุ่นวายอีก
- อยากมีร้านอเมซ่อนแล้วเกษียณตัวเองเร็วๆ ชะมัดเลย
- ลาออกไปเลย ทำงานเสริมอย่างเดียว ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ จะได้ลืมน้องเขาไปเอง
- ก็แล้วถ้ามันไม่ได้เล่า
- แล้วก็ไม่อยากเสียดายโอกาสของน้องคนนี้
- เขาโอเคมากๆ
- มันไม่โอเคนะ ที่จะอยู่กับเมียที่มีนิสัย มีความคิดแบบนี้
- จริงๆ เมียเราก็เปลี่ยนตัวเองเยอะมากแล้วนะ
- แต่มันก็ยังไม่ดีนั่นแหล่ะ แล้วน้องเขาก็ดีกว่าอยู่ดี
- เมียดีตอนนี้ แต่มีแววว่า จะดีได้ไม่นานหรอก
- น้องดีตอนนี้ แล้วต่อไปล่ะ
- มันก็น่าลองที่จะลุ้นอนาคตดู
- อยู่กับเมียไปก็รู้อยู่แล้วว่าจะเป็นยังไง
- อยู่มาแล้วครึ่งชีวิต เหลืออีกครึ่งนึง
- จะเอายังไงกับอีกครึ่งชีวิตที่เหลือ
- เหลืออีกครึ่ง ถ้าไม่ตายเสียก่อนนะ
- ลูกๆ จะรู้สึกยังไง
- มันต้องไม่ดีอยู่แล้วล่ะ
- แต่นี่มันก็โตมากแล้วนะ
- แต่อยู่บ้านไปตามปกติก็ได้นี่
- แต่ถ้าอยู่บ้าน น้องก็จะรู้สึกไม่ดีอีก
- เข้าใจน้องเขานะ ถ้าเราทำตัวไม่จริงจังเขาก็ต้องรู้สึกแหล่ะ
- ไม่อยากทำเพื่อน้องมากนัก แต่ก็ไม่อยากเสียเขาไป
- ไม่อยากมานึกย้อนเสียดายทีหลัง ว่าทำไมไม่คว้าโอกาสนี้ไว้
- อยู่กับเมีย แก่เฒ่าไป เมียก็เลี้ยงก็ดูแลแน่ๆ
- แล้วน้องล่ะ
- ก็ต้องไปลุ้นอีกที
- จริงๆ ก็น่าคิด ว่าถ้าไม่มีเงิน ไม่มีบ้าน ไม่มีทรัพย์สินให้เมีย เมียจะยังดีกับเราแบบนี้มั้ย
- กลับกัน น้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง ส่งตัวเองเรียน ส่งเงินกลับบ้าน ดูแลน้อง ผ่อนรถ
- มันน่าหลงไหลในคนแบบนี้
- ต่อไปจะมีปัญหามั้ย ที่เรายังส่งเสียลูก ส่งเสียเมียเก่า
- ไม่อยากทะเลาะกันเรื่องแบบนี้
- จริงๆ ไม่ควรต้องดูแลเมียแล้ว
- แต่มันรู้สึกมากๆ ว่า เราเอาเขามาแล้ว มันเป็นหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบเขา
- แต่จริงๆ มันไม่ถูกนะ แต่ละคนต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองสิ
- ใครมันมาฝังหัวเราแบบนี้วะ
- จะอยู่กับน้องเขารอดมั้ย
- ถ้าลูกโตกว่านี้อีกสัก 7ปี มันจะโคตรง่ายเลยนะ
- นี่เราแก่มากแล้วนะ
- อีกไม่นานจะป่วยเยอะขึ้นๆ
- น้องจะยังดูแลเรามั้ย
- ตอนที่ทำงานหาเงินไม่ได้แล้ว น้องจะหาเลี้ยงเรามั้ย
- แล้วมันใช่ภาระอะไรของเขามั้ยล่ะ
- งั้นครอบครัวจะดีที่สุดนะ ถ้าอยากอยู่แบบมั่นใจว่าจะปลอดภัย
- กับเมียแบบนี้น่ะเหรอ
- ไม่อยากเสียดายโอกาสของน้องคนนี้ไปเลย
- คบมายังไม่ปี จะคาดหวังอะไรมากมันก็ไม่ควรนะ
- แต่จะอยู่กับเมียที่เป็นแบบนี้ต่อไปน่ะเหรอ
- ทำอะไรเอง คิดอะไรเองก็ลำบาก ต้องเดินตามเมียตลอด
- มันจะอึดอัดตลอดไปเลยนะ
- แล้วก็ต้องกด ต้องเก็บความรู้สึกไว้
- ไม่น่าจะอยู่กับเมียได้อ่ะ
- คือ อยู่ได้แหล่ะ แต่มันก็อยู่ไม่สบายใจน่ะ
- แล้วอีก 10ปี ลูกโตไปมีชีวิตของมันหมดแล้ว เราจะอยู่กับเมียสองคนยังไง
- แล้วมานั่งนึกเสียดายน้องเขา ที่เราทิ้งโอกาสครั้งนี้ไปน่ะเหรอ
- "ความกลัวเป็นตัวทำลายโอกาส" อันนี้ quote จากแม่เลย
- ไม่กล้าออกมาอยู่กับน้องเพราะกลัวเมีย
- แต่ที่ต้องออกมาอยู่กับน้อง ก็เพราะกลัวน้องอีก
- แต่จริงๆ มาอยู่ด้วยมันมีความสุขมากเลยนะ
- แล้วความสุขของลูกล่ะ
- หรือจริงๆ แล้ว เราไม่อยู่ลูกมันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรต่างกัน
- กลัวเมียเอาลูกไปอยู่กับคนอื่น
- แต่ยังไงแม่ต้องห้ามแหล่ะน่า
- ลูกสาวนะ ให้ไปอยู่กับพ่อเลี้ยงได้ไง
- ไอ้ที่เป็นเรื่องก็เพราะเราอีก
- แต่ไอ้ที่เราต้องเป็นแบบนี้ ก็เพราะเมียเองนี่หว่า
- เลยเวลาจะมาหาว่าใครผิดแล้ว
- เรารักน้องเขาจริงๆ ป่าววะ หรือแค่หลง
- แล้วน้องเขารักเราจริงๆ ป่าววะ หรือแค่หลงเราเหมือนกัน
- ถ้าแค่หลงนี่ซวยเลยนะ อีกแป๊บเดียวก็แก่แล้ว
- เกิดวันนึงน้องบอก "หนูรักพี่มะระแบบพ่อนะคะ" อันนี้นี่ฉิบหายเลยนะ
- แต่การได้อยู๋แบบไม่มีเมียมันก็ดีอยู๋ดีนั่นแหล่ะ
- แต่อยากให้ลูกอยู่ด้วย
- กลัวเมียเอาลูกไป
- ไม่อยากทะเลาะกัน ไม่อยากให้เด็กขึ้นศาล
- มันไม่ใช่เรื่องที่วัยของเขาจะต้องเจอ
- อยากดูแลเด็กๆ อยากดูแลความรู้สึกของเขา
- แต่ก็ไม่อยากเสียน้องไป
- ถ้าไม่ถนอมความรู้สึกของน้องให้ดีตั้งแต่ตอนนี้ อาจจะเสียเขาไปเลยก็ได้
- หรือไม่น้องก็อาจจะไม่เหลือความรู้สึกดีๆ กับเราแล้ว
- เรื่องจะจบยังไง มีให้อ่านมั้ย
- ไม่เคยรู้สึกอยากดูดวงเท่านี้มาก่อนเลย
- แต่เดิมไม่เชื่อไม่ใช่รึไง
- อยู่ร่วมกันสองคนเลยไม่ได้เหรอ มันไม่ได้แย่สักหน่อย
- ต้องแย่สิ เป็นเราก็ทำไม่ได้วะ
- ไม่อยากทำงานเลย
- ถ้าไม่ทำงานแล้วอยู่บ้าน ก็ไม่มีโอกาสได้เจอน้องอีก
- สัปดาห์หน้าตุ่มไปออสเตรียตั้งสองสัปดาห์ จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเนี่ย
- เอาว่า เราจะอยู่กับน้องเขาได้นานเท่าไหร่ก่อน
- กลับไปกลับมาบ่อยๆ ห่วงความรู้สึกน้องเขามาก
- น้องเขาดีจริงๆ นะ
- มันรู้สึกว่าคนอื่นก็แทนไม่ได้ มันไม่เหมือน
- เลยไม่อยากเสียคนนี้ไป
- ถ้าจะไม่ดี ช่วยทำตัวไม่ดีตอนนี้เลยได้มั้ย จะได้ง่ายๆ
- เฮ้อ ทำไมเมียไม่หายไปวะ จะได้ง่ายๆ
- ช่วงนี้ชีวิตแม่งโคตรวันต่อวันเลย
- ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกวุ่นวายขนาดนี้มาก่อนเลย
- ปวดหัว วุ่นวายทำอะไรไม่ถูก
- มันเลิกไม่ได้จริงๆ มันผูกพันธ์กันมามากไป
- เรามันอ่อนแอเอง
- เลิกกาแฟยังวุ่นวายอยู่ตั้งนาน
- ครอบครัวน้องเขาโอเคที่จะมีปฏิสัมพันธ์ร่วมด้วยเยอะกว่ามากๆ
- ครอบครัวเมียนี่อยู่ใกล้ไม่ได้เลย เดี๋ยวก็ตีกัน
- บ้านเมียนี่ขี้เดือดกันทั้งบ้านเลย
- ไม่น่าแปลกใจที่จะรู้สึกไม่อยากอยู่ด้วย
- แล้วก็ไม่แปลก ที่จะรู้สึกว่าน้องเขาเป็นโอกาสที่ดีมากๆ
- แต่เด็กอายุ 23 มันจะดีไปได้นานแค่ไหน
- แต่ปกติของคน ต่อให้เปลี่ยนไป มันก็เปลี่ยนไปไม่เยอะหรอก พื้นฐานความคิดมันก็เหมือนเดิมนั่นแหล่ะ
- เราเองยังเปลี่ยนไม่เยอะเลย ขี้ขลาดยังไงก็ขี้ขลาดยังงั้น ขี้เกียจยังไงก็ขี้เกียจยังงั้น
- มันรู้สึกว่าเข้ากันได้กับน้องมากๆ
- หรือมันเป็นช่วงโปรอย่างที่ลุงโป้งบอกวะ
- แต่มันก็เข้ากันจริงๆ นะ มันไม่รู้สึกฝืนน่ะ
- หรือน้องเขาฝืนอยู่บ้าง
- แต่มันก็ต้องไม่เยอะน่า ไม่งั้นคงต้องขัดกันหลายเรื่องแล้ว
- คนกันมา 10เดือน แทบไม่มีเรื่องให้ทะเลาะกันเลย
- จะมีขัดกันบ้างก็เรื่องที่เรามีเมียแล้ว แค่นี้เลย
- กับงอนๆ บ้าง ส่วนใหญ่ก็เรื่องผู้หญิง
- นี่เราเป็นเสือผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
- ไม่ใช่น่า ก็ผู้ชายปกตินี่แหล่ะ
- ลาออก อยู่บ้าน เล่นเกม ไปเที่ยว ให้ลืมๆ น้องเขาซะ แล้วอยู่บ้านเป็นแฟมิลี่กายเหมือนปกติ
- แล้วให้ทิ้งโอกาสครั้งนี้ไปเนี่ยนะ
- ย้อนกลับไปอ่าน quote ของแม่ก่อนเลยไป
- ต้องเดินหน้า ต้องมุ่งมั่น ต้องลอง
- ได้ Second chance จะทิ้งเหรอ
- แล้วมานั่งสียดายทีหลัง ไม่เอานะ
- จะไปโดนน้องเทข้างหน้า ก็ต้องเสี่ยงก่อนล่ะวะ
- แต่เมียรักเรามากเลยนะ
- หรือแค่รักเพราะสมบัติวะ
- จริงๆ แล้วไม่ชอบคนโลภ คนเห็นแก่ตัวเลย ให้ตาย
- อยากหนีไปบวช แต่มันไม่ช่วยหรอก เพราะเราคนอื่นไม่ได้วิ่งหาเรา เรานี่แหล่ะวิ่งหาคนอื่น
- บวชไม่ช่วยหรอก เชื่อเหอะ
- อยากรีบๆ มีอเมซ่อน มีเซเว่น
- นี่อาจจะเป็นช่วงจังหวะที่ดีมากๆ ก็ได้
- ลูกโตพอสมควรแล้ว
- มีแม่อยู่เป็น Backup ด้วย
- การเงินก็โอเค
- ถ้าจะไป ตอนนี้สภาพต่างๆ มันดูเอื้อสุดๆ เลย
- แล้วเราจะต้องห่วงอะไรอีก
- ห่วงความรู้สึกลูก
- หรือแค่ใช้เวลาหน่อย เด็กมันชินไม่เร็ว แต่มันจะค่อยๆ ดีขึ้นน่า
- นี่เรากำลังจะไปมีชีวิตใหม่ มีคู่ชีวิตใหม่นะ ตื่นเต้นชะมัด
- อยากใช้คำว่ามีครอบครัวใหม่ แต่ก็ดันมีลูกไม่ได้แล้วอีก
- อยากมีลูก
- แต่ไม่มีมันก็ดีแล้วนะ
- สงสารน้องที่จะไม่มีโอกาสมีลูก
- ถ้าต่อไปเขาอยากจะมี เราจะทำไงวะ
- อย่ามีเลยเหอะ เก็บตังค์ไว้เลี้ยงตัว พอแล้ว
- สมัยนี้เขาฮิตแบบนี้ออก
- ไม่นึกเลยชีวิตต้องมาเจออะไรยุ่งยากแบบนี้ เคยอยู่แบบเรียบง่ายมาตลอด
- เพราะไอ้จู๋แท้ๆ
- วุ่นวายใจดีจริงๆ
- หรือมันยังเร็วไป
- ฝืนอยู่กับน้องให้ได้นานๆ ก่อน
- มันน่าจะดีนะ
- ในตอนที่ลูกๆ เริ่มนิ่งแล้ว
- แต่กลัวเมียจะเอาลูกไปไหนอีก
- วุ่นวายกับลูกนี่แหล่ะ เดี๋ยวมันโตมันก็ไม่ให้วุ่นวายด้วยแล้ว
- มันก็มีชีวิตของมัน เราก็ต้องกลับมามีชีวิตของเรา
- ตอนนั้นจะยังคบกับน้องเขาอยู่มั้ย
- ถ้าไม่คบ ใครทิ้งใครหว่า
- กลัวแก่แล้วอยู่คนเดียวมากๆ เลยนะเนี่ย
- ตอนยังไม่แก่ยังโคตรเหงาเลย
- ถ้ากลัวก็ต้องกลับไปเลือกครอบครัวสิ
- ทางเลือกที่รู้อยู่แล้ว ว่าต่อไปจะต้องอยู่กับเมียที่ไม่โอแน่ๆ แค่สองคนน่ะเหรอ
- แล้วมานั่งนึกย้อนเสียดายโอกาสครั้งนี้น่ะนะ
- ต้องลอง ต้องไปให้สุด
- ถ้าจะพังจะเจ๊ง ก็ให้มันพังเพราะได้ลองก่อน
- สมัยก่อนคนที่เขาทิ้งลูกทิ้งเมียไป มันจะทรมานขนาดไหน ไม่มีโทรศัพท์ ไม่มีไลน์
- มันถึงตัดใจได้ง่ายกว่าปัจจุบันนี้มั้ง ?
- อยากให้พ่อยังอยู่
- อยากให้เขาเห็น ว่าเราจะเลือกทางที่มีความสุขให้ตัวเอง
- พ่อต้องชอบน้องเขามากแน่ๆ
- หรือว่าเราจะยังรักเมียอยู่
- ทำไมลังเลล่ะ
- พอรู้สึกเหมือนจะเสียเมียไปแน่ๆ กลับลังเล
- พอรู้สึกว่าจะเสียใครไป ก็เหมือนว่าจะขาดคนนั้นไม่ได้
- แต่สุดท้ายแล้ว ยังไงก็ต้องเลือก
- ต้องเลือกสักทาง
- มันไม่มีทางที่จะได้ทั้งหมด
- อยากรู้ตัวชะมัด ว่ารักน้องจริงๆ หรือแค่หลงเขา
- อยากรู้ตัวชะมัด ว่าไม่รักเมียแล้วจริงๆ มั้ย
- เกลียดตัวเองชะมัดเลย
- ไม่น่าจะเข้ากับเมียได้ มันไม่ค่อยจะลงล๊อกกันเลย หลายๆ ที
- หงุดหงิดงุ่นง่านวุ่นวาย เหมือนเป็นไข้รุมๆ อาการมันประมาณนั้น
- ถ้าฝืนอยู่กับเมียต่อไป มันก็คงไม่ลงล๊อกอีก แล้วก็จะเสียโอกาสของตัวเลือกดีๆ ครั้งนี้ไปด้วย
- ไม่ได้ๆ โอกาสดีๆ มันมีไม่บ่อย
- ต้องตัดใจจากเมียไปเลย
- ต้องไม่เสียดายแล้ว
- เราเสียดายหรือเรารัก
- ไม่ได้มีอะไรให้เสียดายเลย ถ้าลักเลแปลว่ารักสิ
- หรือแค่เรากลัวการเปลี่ยนแปลง
- กลับขึ้นไปอ่าน quote แม่เลย
- หรือกลัวไม่ปลอดภัย
- คือ อยู่กับเมีย ถึงมันจะแย่ๆ แต่มันรู้ว่าอยู่มาได้ ถึงจะอยู่ต่อไปยาก แต่ก็รู้ว่าอยู่ได้ เพราะอยู่มาตั้งนานแล้ว
- ด้วยความขี้เกียจ และรักสบาย เราเลยลังเลถ้าจะไม่เดินบนเส้นทางเดิม ถูกมั้ย
- ทางใหม่ตัดยังไงก็ไม่ขาดแน่ๆ เพราะเคยลองแล้ว
- ไม่ว่าจะเพราะรัก หรือเพราะหลงก็แล้วแต่
- บางทีอาจจะควรที่จะไม่สนใจลูกมาก เพราะปกติก็ไม่ได้สนใจมากนักอยู่แล้ว มันโตกันแล้ว
- ปล่อยให้ลูกเผชิญความทุกข์ แล้วหนีมาหาความสุข
- มันใช่เหรอ
- แต่จะให้ทิ้งโอกาสนี้ไปอ่ะนะ
- รู้สึกว่าเราจะให้ความสำคัญกับโอกาสครั้งนี้มากๆ
- เพราะมันรู้สึกว่า น้องเป็นตัวเลือกที่ดีจริงๆ
- ตอนที่รู้ว่าเสียเมียไปแล้วจริงๆ คงต้องเสียใจมากๆ
- มันคงเหมือนตอนที่เราเสียใจที่เรียนจบ แล้วรู้สึกว่า จะไม่ได้กลับมามีชีวิตแบบเดิมๆ ใน ร.ร. นั้นอีก
- แบบนั้นมั้ง
- หรือว่ารัก
- แต่ก็ตัดทางใหม่ไม่ได้ และไม่อยากเสียโอกาสด้วย
4 ความคิดเห็น:
ภริตอบ
คนที่รักครอบครัวรักลูกเข้าไม่ทำกันแบบนี้หรอกคะเที่ยวบอกคนอื่นอย่างโน้นอ่ย่างนี้เวลาผ่านมา5เดือนละคนรักลูกเขาทำกันอย่างนี้หรือ
ซื้อกินไม่ว่าแต่นี่ไปทำตัวเป็นผชสีเหลืองจนภริติดชื้ออะแคลดินอค(ตกขาว)เพราะสามีมั่วมตลอดไม่ใช่ไม่ใส่ใจดูแลสามีเรื่องจะเข้ามหาวิทยาลัยเรื่องเรียนเอาลชไปเรียนรร.เตียมวิศวะแล้วไปติดเด็กสปป.ลาวที่มาถ่ายmvหนังโป๊ซื้อหลอนด้วยเงิน4หมื่นบาท ถามหน่อยผญดีที่ไหนแย่งผัวชาวบ้านถ้าภริยาเดูแลลูกๆไม่ดีก็ว่าไปอย่างเด็กๆเรียนเกรดเฉลี่ย3.5ขึ้น
คนอ่านblogอ่านแล้วคงสงสารgumara แต่เบื้องหลังผช.คนนี้อ่อนแอมากบอกภริไม่ทำงานก็ไม่จริง
ถ้าผญคนใหม่ดีจริงคงไม่ให้เงินครั้งแรก,4หมื่นครั้ง2
7หมื่นหกอย่างนี้เรียกว่าอะไรคะgumaraรู้ตัวว่าป่วยซีมเศร้าไปรักษาแต่ไม่ทานยาแถมมีปมด้อยเรื่องชีวิตครอบครัวตอนเด็กล้มเหลว
ถ้ารักเด็กสปป.ลาวนั้นจริงก็ออกสื่อเลยสิคะสงสารเพื่อนที่เป็นภริของคุณมากเลยเพราะตอนลูกเล็กเพื่อนราลำบากมากแถมถูกกดดันจากพ่อผัวแม่ผัวอีกขนาดพ่อสามีป่วยท่รพ.รามาเพื่อนที่เป็นภริยังต้องเป็นคนนอนข้างถนนเพื่อจ่ายค่ายาส่วนgumaraกลับบ้านนอนแอร์พ่อใครวะอ้างว่าต้องไปทำงานช่วงที่มีเรื่องgumaraออกจากบ้านไม่ได้ห่วงแม่แก่69ปีเลยไปเสวยความสุขกับการเสพกามข้ออ้างของผชที่มันอยากได้ของใหม่
เมือ2/11/2562gumaraส่งลสยังไม่เข้าบ้านเลยออกรถไปเพื่อไปเจอสาวลาวรออยู่ที่ร้านsushi nioริมคลองประปาจ่ายไป1600บาทลชขอเงินค่าสอบgatpat700บาทที่ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยกลับต้องรอถึงอาทิตย์เดี๋ยวนี้มีโอนออนไลน์แต่gumaraบอกเดี๋ยวจัดให้ในเวลา1อาทิตย์ส่วนแม่ซึ่งเป็นย่าบอกว่าเดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไปแล้วเพราะเราสามแม่ลูกไม่มีความสำคัญแล้ว
ถ้ารไม่รักลูกรักเมียแล้วก็ให้เงินเขาไปตั้งตัวเลี้ยงลูกแล้วคุณก็หย่ากับเขาไปเขาจะได้ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ของคุณภริของคุณ gumaraเห็นแก่ตัวมากเท่าที่อ่านมา
คุณอย่าเอาปมด้อยตอนเด็กคุณมาเจริญรอยตามพ่อกับแม่คุณที่ครอบครัวไม่อบอุ่น
Gumaraไม่จำเป็นต้องเจริญรอยตามพ่อคุณก็ได้
แสดงความคิดเห็น